Mind your head!

Terwijl ik dit bericht typ, vallen mijn ogen al weer bijna dicht.

Vanochtend om 05:10 sloeg de hond aan. Geen idee waarom. Nog steeds niet; ik haal de spanning even voor je weg voordat je denkt 'er komt een spannend verhaal' , haha! 

Maar ja, ik was wakker en ik bleef wakker. Om zes uur had ik het gezien en ben maar opgestaan. Had voor de verandering nog wel wat langer kunnen blijven liggen aangezien er twee pas om 09:00 de deur uit hoefden (ergo niet iedereen hoeft tegelijkertijd te douchen!)

Toch blijf ik dat fijn vinden om zo vroeg op te staan. Zo had ik gisteren voor acht uur al twee wassen gedraaid, 5 broodtrommels gevuld, bedden opgemaakt etc. Vanochtend gelukkig even geen wasmachine aan. Snel gedweild, opgeruimd, hond uitgelaten.. Nou ja, dat soort klusjes!

Inmiddels heb ik mijn fijne broodbakmachine maar weer eens tevoorschijn getoverd en ben ik een heerlijk witbrood aan het bakken! 

Even pas op de plaats nu met een kop koffie!

Morgen beginnen ze officieel met de aan- en verbouw van ons nieuwe (mijn ouderlijk) huis. Eindelijk! Dubbele gevoelens hoor. Ik mis pap en mam enorm en het huis in zo'n ravage te betreden, doet me nog iedere keer zeer. Maar ik voel ook dat het goed is:

De roos die ik ooit aan hun gegeven heb en die vernield was tijdens tuinwerkzaamheden stond opeens weer in bloei. 

Boven het huis cirkelen regelmatig twee buizerds. "En?" hoor ik je denken.  Ik zal het je verklappen.

Op een zonnige middag in oktober vorig jaar zat ik met pap op een bankje in de tuin. We hadden te horen gekregen dat ze niets meer konden doen voor hem. Hij had zich er bij neergelegd en wist dat hij dood zou gaan. Ik vroeg hem: stel dat er meer is tussen hemel en aarde geef je me dan een teken? Hoe kan ik je dan herkennen?

Mijn vader, die absoluut niet in God of afterlife geloofde begon te lachen. "Begin jij nu ook al? Je lijkt je moeder wel!" (en ja, dat zag ik als een compliment!). Daarna was hij een tijd stil. Plotseling zei hij: "als er iets is dan kom ik terug als buizerd!"

Een aantal weken na zijn dood liep ik met tranen over mijn wangen door het park achter ons huis (en ook waar hun huis aan grenst) met de hond. Ik was boos. Boos dat mijn ouders allebei weg waren, dat er zoveel op me af kwam, dat het zo slecht is geregeld hier met nalatenschappen etc door de overheid. Nou ja, boos en verdrietig dus. En wat zie ik: een buizerd. Je ziet ze hier bijna nooit. Wel toerenvalkjes, maar buizerds niet zo vaak. Ik glimlach. Grappig, toevallig, dat ik die nu net zie. Een teken? Ik snuif nog maar eens, lach en loop door. Maar de buizerd..die vliegt met me mee. Huh? Ik sla een andere weg in en ja hoor aan het einde van de weg zit ie weer! 

Sindsdien heb ik vaker van dit soort momenten meegemaakt. Iedere keer als ik een moeilijke beslissing moet nemen over het huis cirkelen er twee buizerds rond. 

En weet je? Het is vast heel goed te verklaren. Maar ik geef er geen zier om.. Dit zijn voor mij tekens dat het goed is. En zo is het!

En nu.. Nu moet ik toch echt aan het werk...

Ik heb er in ieder geval genoeg schoonmaakmiddelen voor.. Maar daarover een andere keer! 

 

Marleen