Marleen's Wereld

Ik ben bij vlagen een hele strenge moeder. Als ik mijn kinderen roep (we hebben er vier), wil ik ook dat ze meteen komen. Geen getreuzel, geen gepruts. Ik heb wel eens voor de grap gezegd dat het net is alsof je een hond africht  Voor de rest kunnen ze een potje bij me breken. We hebben uiteraard regels in huis anders is het niet leefbaar, maar er mag hier ook veel. Hut bouwen midden in de kamer? Gezellig! Verven op de ramen? Geen probleem! Apekooien met vriendjes? Prima! Maar wat schetst mijn verbazing? Mijn kinderen gaan liever "Ergens Anders" spelen. Ik snapte dat niet. Vroeger (ja, daar gaan we *grijns*) moest het bij ons in huis vaak stil zijn in verband met een studerende vader. Was geen probleem want wij leefden met name op straat. Manlief en ik vinden het erg belangrijk dat de kinderen thuis kunnen doen wat ze willen (binnen de marges uiteraard) en zo hun creativiteit en oplossingsvermogen kunnen ontwikkelen. Maar nee, ze gaan dus liever "Ergens Anders" spel

Oei, dat is een lange tijd geleden! Maar ik heb niet stilgezeten. In tegendeel zelfs! Ben op zo'n beetje ieder vlak juist heel erg druk en dat voelt zo lekker. Zo langzamerhand krijg ik de boel hier weer op de rit en beleef ik er ook nog plezier aan. Dat is toch wel heel belangrijk, of niet? Ons meisje is vorige week voor het eerst gaan wennen op school. Een hele stap zo onder moeders vleugels vandaan. Gelukkig vond ze het erg leuk (ondanks dat ze niets gezegd heeft en niet wilde eten en drinken) en heeft ze ook erg veel zin in morgen en donderdag wanneer ze weer een half dagje mag oefenen. De drie jongens zijn ook goed bezig. Daar is minder nieuws onder de zon. Trouwens, over de zon gesproken...heerlijk hè, dit weer?! De deur kan weer open, de was naar buiten, de kinderen naar buiten. Genieten met een hoofdletter dus! En dus, omdat het Lente is, heb ik de voorjaarskriebels en moet alles opgeruimd worden. Inmiddels zijn er al 9 vuilniszakken met kleren, 4 dozen met oud papier en