Marleen's Wereld

Een jaar geleden schreef ik  deze blog. Vanaf 21 december zou het een en ander voor mij veranderen. Ik kan nu die balans opmaken en ben aardig tevreden! Zeker als het om mijn gezondheid gaat! (ook mijn geestelijke gezondheid ;) ) Vorig jaar januari ben ik in gesprek gegaan met een dieetpsycholoog die hele praktische tips gaf waar ik meteen mee aan de slag kon. Eerst ben ik gaan puinruimen in mijn hoofd en gaan 'omdenken' (is dàt niet het woord van 2013?!). Daar heb ik een half jaar voor nodig gehad. Daarna ben ik gaan nadenken over hoe ik nu verder wil gaan met eten en drinken. Een van mijn wensen was om suikervrij en granenvrij te eten. Niet omdat het een hype was, of is, maar omdat ik merkte dat het mij goed deed. Ik at al vaker een dagje of twee geen suiker en/of brood gewoon omdat mijn lijf dat aangaf. En dan ebde langzaam de pijn uit mijn lijf weg. Dus begon een zoektocht over het net naar ideeën, tips, aanbevelingen.  Ik kwam bij de site van Mitchel terecht. En zo kwam

Even pauze! Met een kopje venkelthee even blogs lezen èn er een schrijven ;) Ontbijtjes en trommels klaargemaakt, kinderen weggebracht, de benedenverdieping opgeruimd van al het los slingerende speelgoed (note to self: toch kinderen dit 's avonds laten doen!), oud papier opgeruimd, afwasmachine uit- en ingeruimd, twee wassen gedraaid en weggewerkt, derde was zit nu in de droger, met jongste gespeeld, oudste de deur uit geholpen, vogeltjes buiten te eten gegeven. Ach, het zijn zo van die dagelijks terugkerende klusjes. Vandaag moest ik me er echt even toe zetten. Heb wel vaker een dipje als ik de dagen ervoor juist heel veel heb gedaan. Is niet erg, de woensdag is voor mij ook niet echt een dag om heel erg productief te zijn. Moet al weer op tijd vertrekken om de basisschoolkinderen op te halen die 's middags natuurlijk vrij zijn. Dan komt er meestal ook niet veel huishoudelijks uit mijn handen ;) Wel vast de ingrediënten voor het avondeten klaar gezet. Er staat spaghetti bologn

Het is nog maar twee weken tot Kerst. Een paar weken geleden heb ik besloten dat deze vakantie een vakantie van rust gaat worden. Tot nu toe zijn we iedere vakantie wel bezig geweest met ons huis. Of aan de buitenkant (gevelbekleding, tuin, dak) of aan de binnenkant (voor de zoveelste keer maar weer eens opruimen en spullen wegdoen). Ook manlief is iedere vakantie nog aan het werk met toetsen nakijken, lessen voorbereiden, studie, projecten etc. Maar deze vakantie gaan we dat anders doen!  En dus ben ik nu hard bezig om alles in huis op orde te krijgen. Opruimen, schoonmaken, dingen repareren. Zoveel mogelijk zodat we straks ècht kunnen uitrusten. De komende dagen zal ik oudste zoon ook extra achter zijn broek aanzitten, lees: helpen om al zijn huiswerk af te krijgen zodat de achterstanden zijn weggewerkt. Tijdens één van mijn schoonmaakklusjes, in dit geval de oven, schoot me iets te binnen. Mijn moeder en ook de moeders van mijn vriendinnen droegen vroeger en misschien nog wel een

Gisteren kregen de basisschoolkindjes een setje kerstkaarten mee naar huis. 3 van zichzelf en de 5 mooiste van alle klassen. Dochterlief van vier had de mooiste kaart van de onderbouw gemaakt volgens de juffen. (Ja, ik weet het: moeders is trots en ik wil niet weten welke pedagogische gedachte hier achter zit en dat wil ik ook niet weten, ben gewoon trots!).  Het is de bedoeling dat ze zo'n setje van 8 kaarten voor €6 verkopen. Uiteraard hebben wij van alle twee een setje gekocht. Ook opa en oma vonden het geweldig net als de buurman die ook beiden twee setjes hebben gekocht. Andere buurman heeft 1 setje gekocht. Blijven er van de 16 die we moeten verkopen nog 9 over. De andere opa en oma moeten er ook aan geloven. Maar dan? Ik vind het vrij prijzig en om zomaar langs de deuren te gaan met zulke prijzig kerstkaarten, tja, dat druist wel erg in tegen mijn zuinige aard. Aan de andere kant is de opbrengst voor een goed doel: speeltoestellen voor op het middenbouw/bovenbouw plein. Ach,