Einde in zicht?
Ik hoop in ieder geval dat het nu snel gaat gebeuren. Maandag had ik nog een goede dag, maar vanaf dinsdag is het helemaal mis. Ik kan nauwelijks meer lopen, bukken of tillen. Het is zelfs zo erg dat manlief noodgedwongen thuis is om voor de kinderen en het huishouden te zorgen. En natuurlijk mij in de gaten te houden. Durf (en kan!) ook geen auto meer te rijden dus hij mag de jongens naar school brengen en weer ophalen. Dinsdag voor standaard controle naar het ziekenhuis geweest. Bloeddruk was opeens heel erg hoog, maar gelukkig nauwelijks eiwitten in de urine. Toch kreeg ik dezelfde middag nog een telefoontje van de gyn dat ze me donderdag nog een keer willen zien. Toeval wil dat ik dan eindelijk weer bij mijn eigen gyn terecht kan. Dat is wel een fijn gevoel. De gyn van dinsdag heeft nog wel inwendig onderzoek gedaan en alles is al heel week, maar nog geen ontsluiting. In de tussentijd lig en zit ik veel in bed wat voor mij het meest comfortabel is. Eerlijk gezegd baal ik als een st...