Het afgelopen jaar..

Hallo lieve lezers,

Het is inmiddels meer dan een jaar geleden dat ik iets gepost heb. Ik had de tijd niet, maar vooral: ik had geen zin. Het is een erg bewogen jaar geweest en terugkijkend weet ik nog steeds niet wat ik er allemaal van moet maken.

Afgelopen zomer zijn we onverwachts een weekje er tussenuit geweest. Even met ons gezin naar de Ardennen.We hadden een huisje vlakbij Dinant.

 (Dinant)

We hebben er grotten bezocht:

Maar ook heerlijk bij een knapperend haardvuurtje in het snoezige huisje gezeten:

(maurenne)

 Zelfs Molly vond het er heerlijk!

 

 Helaas kreeg ik al snel slecht nieuws. Een van mijn beste vrienden en maatje van de Nederlandse Obesitas Kliniek was ongeneeslijk ziek en is niet lang daarna overleden. Boem. We lagen vaak 's avonds in bed nog te appen over schema's, hoeveelheden, medicijnen, onderzoeken etc. Alles om elkaar scherp te houden. Hij is er niet meer, het scherp houden ook niet. 

Daarna vierden we Halloween op verzoek van de kinderen. Tja, en dan kan ik me wel uitleven. *grijns*

 Of er volgend jaar meer kinderen van school mogen komen eten, was de vraag van mijn kroost... Tuurlijk, u vraagt wij draaien!

Er werd veel gewandeld,

 ruzie gemaakt, kusjes gegeven, gelachen, gehuild, ingepakt en uitgepakt (Sinterklaas bijv) en toen...

sloeg het noodlot weer een keer toe. Ik had buikpijn. Beetje boel. Maar ik ben eigenwijs en dacht: dat gaat wel over. Dit was op een maandagavond. Donderdagavond lag ik op de operatietafel (dit is de korte versie van het eigenwijze verhaal) en bleek ik een geknapte blindedarm te hebben. Waar de normale weldenkende mens er drie dagen over doet om het ziekenhuis weer te verlaten, heeft deze troel er vijf dagen in gelegen en toen mocht ik naar huis met nog meer antibiotica want ik was uiteraard nog niet helemaal genezen.. Intocht van Sinterklaas gemist (vier ik altijd met de kindjes) maar ach, Kerst stond al weer voor de deur. Gelukkig. Toch?

Even met z'n allen na school de stad in om bij de kringloop wat kerstspullen te kopen. Terwijl wij gezellig met z'n allen in de auto zaten, vloog deze spontaan in brand. Kan je zeggen dat dat best eng was ;)  Maar goed, iedereen ongedeerd en brand was snel geblust door manlief. Tja.. maar dan heb je wel een auto nodig. En dat moet een auto zijn met genoeg zitplaatsen voor ons iets grotere gezinnetje..En daar heb je ook een budget voor nodig. En dat hadden we nu net niet voor een grote auto. Gelukkig kregen we van de verzekering een zeer redelijk bedrag terug en de rest (het grootste deel!) hebben mijn ouders ons geschonken. Wat waren we ze ontstellend dankbaar!

  

 Helaas hield het nog even niet op..

 Misschien dat sommigen van jullie dit soort bordjes herkennen. Het hing (hangt) in het ziekenhuis. Deze keer was ik er niet voor mezelf maar voor mijn mama. De 7e heeft ze 's avonds een dubbele hersenbloeding gehad. Ze kon niet meer praten, niet meer slikken, links verlamd. Ze zou nooit meer naar huis kunnen. Ze lag. Ze sliep. Af en toe schreef ze met haar vinger iets in mijn handpalm. Dat oudste het bijvoorbeeld goed moest doen op school (zat vlak voor zijn examens, morgen krijgt hij de uitslag). Maar ook dat ze niet meer verder wilde leven. Ze had pijn. Ze was ziek. Ze was op. Op 13 maart is mijn lieve moeder in de armen van papa en mij ingeslapen.. mama is niet meer.

Veel liefs,

Marleen 

(en volgende keer een vrolijkere blog, maar hopelijk snap je waarom ik even afwezig ben geweest!)