Stilte


Het gordijn is een klein stukje open. De contouren van de donkere bomen steken duidelijk af tegen de zwart-blauwe lucht. Een enkel sterretje flonkert.





Manlief ligt naast me te slapen. Zo rustig dat ik zelfs zijn ademhaling niet hoor. De kinderen zijn al uren in een diepe slaap verzonken en het gehoest en gepruttel is opgehouden. 





Ik kan niet slapen, maar dat vind ik niet erg. Ik hou van dit soort momenten. Dan luister ik en hoor helemaal niets. Complete stilte in huis. Dat komt maar zelden voor. 





Tijd om mijn gedachten op een rijtje te zetten, weg te strepen en oplossingen tot me te laten komen. Alles is weer logisch en goed. 





Dan besluit ik om te gaan slapen. Ik ga heerlijk op mijn zij liggen. Schouder onder mijn kussen. Ogen gesloten. 





Welterusten.







Marleen

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Geen excuses, geen gecancel maar liefde

Wat doe ik voor tien uur?

Kerstkaarten