Liefde
Ik hou niet zo van oordelen. De feiten zijn nog geen feiten of de mening is al gevormd, het oordeel geveld.
Wil nog even wachten met oordelen. Op dit moment voel ik de wanhoop, het verdriet, de onmacht, het onwerkelijke van wat de nabestaanden van vlucht MH17 moeten voelen.
Via de app hoor ik dat de dochter van een oud-collega in dat toestel zat. Het komt hard aan.
Nog kan ik niet oordelen.
De beelden van het journaal om 1300.
Ik ben woedend! Zo woedend, wist niet dat ik dat nog in me had.
Onafhankelijke waarnemers mogen de wrakstukken niet bekijken, ze mogen niet te dichtbij komen. Waarom niet? Valt er iets te verbergen?
En 38 lichamen zijn meegenomen. 38. 38.... Zit jouw geliefde, kind, familielid of vriend daarbij? Wordt dat lichaam vrijgegeven? Of mogen de nabestaanden voor altijd in onzekerheid leven, mogen ze geen afscheid nemen?
De rest van het journaal gaat door. Onbegrijpelijke verhalen over verhoudingen tussen Israël en de Palestijnen, de Gazastrook... Ik snap het niet en ik wil het ook niet snappen. Wat ik zie, is dat mensen rouwen om degene die ze verloren zijn. Om vervolgens met duidelijke taal te kennen te geven dat er vergelding zal plaatsvinden. Opdat de ander ook dit zal meemaken en dit gevoel zal krijgen..
Mijn woede is al weer gezakt. Het heeft plaatsgemaakt voor verdriet. Verdriet om al het leed dat wij elkaar aandoen.
Niet alleen nu, met deze ramp, maar al jaren, eeuwen lang. Waarom doen wij mensen elkaar pijn?
Weet je wat veel makkelijker is? Gewoon van elkaar houden, zonder te oordelen. Probeer het maar eens. Misschien maak jij wel het verschil vandaag
Liefs,
Marleen
Wil nog even wachten met oordelen. Op dit moment voel ik de wanhoop, het verdriet, de onmacht, het onwerkelijke van wat de nabestaanden van vlucht MH17 moeten voelen.
Via de app hoor ik dat de dochter van een oud-collega in dat toestel zat. Het komt hard aan.
Nog kan ik niet oordelen.
De beelden van het journaal om 1300.
Ik ben woedend! Zo woedend, wist niet dat ik dat nog in me had.
Onafhankelijke waarnemers mogen de wrakstukken niet bekijken, ze mogen niet te dichtbij komen. Waarom niet? Valt er iets te verbergen?
En 38 lichamen zijn meegenomen. 38. 38.... Zit jouw geliefde, kind, familielid of vriend daarbij? Wordt dat lichaam vrijgegeven? Of mogen de nabestaanden voor altijd in onzekerheid leven, mogen ze geen afscheid nemen?
De rest van het journaal gaat door. Onbegrijpelijke verhalen over verhoudingen tussen Israël en de Palestijnen, de Gazastrook... Ik snap het niet en ik wil het ook niet snappen. Wat ik zie, is dat mensen rouwen om degene die ze verloren zijn. Om vervolgens met duidelijke taal te kennen te geven dat er vergelding zal plaatsvinden. Opdat de ander ook dit zal meemaken en dit gevoel zal krijgen..
Mijn woede is al weer gezakt. Het heeft plaatsgemaakt voor verdriet. Verdriet om al het leed dat wij elkaar aandoen.
Niet alleen nu, met deze ramp, maar al jaren, eeuwen lang. Waarom doen wij mensen elkaar pijn?
Weet je wat veel makkelijker is? Gewoon van elkaar houden, zonder te oordelen. Probeer het maar eens. Misschien maak jij wel het verschil vandaag
Liefs,
Marleen
Wat een prachtige hartekreet!
BeantwoordenVerwijdereneen hartekreet die velen van ons wel uit zouden willen schreeuwen.
VerwijderenPrachtig onder woorden gebracht.
dat dus..........
BeantwoordenVerwijderenprecies, kan me de woede voorstellen als het je overkomt, maar met wraak en vergelding krijg je niemand terug ,maar komen we in een eindeloze spiraal terecht.
BeantwoordenVerwijderen