Moeder Theresa van de communicatie
Het valt mij de laatste tijd op dat veel mensen sterk hun mening moeten geven. Niets mis mee om je mening te geven. Prima zelfs. Zo kan je tot mooie discussies komen, zinvolle vergelijkingen maken, tegenstelling ontdekken en misschien zelfs van elkaar leren.
Maar een keer in de zoveel tijd komt er weer zo'n storm voorbij en dan móet die mening eruit. Deze wordt kracht bij gezet door stemverheffing, ongecontroleerde armgebaren en het liefst ook nog met stampvoeten.
Ook in de geschreven wereld wordt er regelmatig met kracht geschreven. Hoofdletters, uitroeptekens en vooral veel woorden als: moet, het is zo, onzin, belachelijk, echt waar etc.
Dat grijpt mij aan. Hiermee sluit je namelijk de deur naar een vriendelijke discussie. En kunnen wij niet juist leren van elkaars zienswijze, van elkaars ervaringen? En zeker niet minder belangrijk: wat leren wij onze kinderen hiermee? Dat schreeuwen of elkaar verbaal in een hoek duwen de norm is?
Misschien ben ik de Moeder Theresa van de communicatie (zo werd ik vanmorgen genoemd), maar ik blijf, heel naïef, geloven in eerlijke, vriendelijke en gepaste communicatie. Discussies zal ik niet uit de weg gaan. Als anderen hun mening willen opdringen dan haak ik wel af. Vooral als ze zichzelf ook nog eens heel serieus nemen. Dan praat ik liever met mijn kinderen die nog heerlijk alles van twee kanten kunnen bekijken en de humor van dingen in kunnen zien. Hoop dat ze die gaven nog heel lang mogen houden!
Liefs,
Marleen
Maar een keer in de zoveel tijd komt er weer zo'n storm voorbij en dan móet die mening eruit. Deze wordt kracht bij gezet door stemverheffing, ongecontroleerde armgebaren en het liefst ook nog met stampvoeten.
Ook in de geschreven wereld wordt er regelmatig met kracht geschreven. Hoofdletters, uitroeptekens en vooral veel woorden als: moet, het is zo, onzin, belachelijk, echt waar etc.
Dat grijpt mij aan. Hiermee sluit je namelijk de deur naar een vriendelijke discussie. En kunnen wij niet juist leren van elkaars zienswijze, van elkaars ervaringen? En zeker niet minder belangrijk: wat leren wij onze kinderen hiermee? Dat schreeuwen of elkaar verbaal in een hoek duwen de norm is?
Misschien ben ik de Moeder Theresa van de communicatie (zo werd ik vanmorgen genoemd), maar ik blijf, heel naïef, geloven in eerlijke, vriendelijke en gepaste communicatie. Discussies zal ik niet uit de weg gaan. Als anderen hun mening willen opdringen dan haak ik wel af. Vooral als ze zichzelf ook nog eens heel serieus nemen. Dan praat ik liever met mijn kinderen die nog heerlijk alles van twee kanten kunnen bekijken en de humor van dingen in kunnen zien. Hoop dat ze die gaven nog heel lang mogen houden!
Liefs,
Marleen
Ik ben het met jou eens, liever moeder Theresa dan impulsief en ongenuanceerd alles maar naar buiten gooien. Ik erger me soms dood aan twitterberichtjes of reacties in de krant. Ben wel bang dat het een trend is en hoop mijn kinderen te overtuigen van het feit dat het ook anders kan.
BeantwoordenVerwijderenZeker mee eens. Meningen zijn leuk, soms ook belangrijk, maar het hoeft allemaal niet zo ongenuanceerd.
BeantwoordenVerwijderen