Uitleg noodzakelijk!








Ik las vanmorgen een blog die perfect aansluit bij mijn "grote
nieuws" wat ik jullie vorige blogje al beloofd had. Ik geniet altijd van
haar blogs, maar bij deze had ik het gevoel dat ik iets moest uitleggen. Bij
deze dus! 







Hoi lieve blogster,

Ik weet natuurlijk niet hoe ernstig het overgewicht was van jouw familielid en
ook niet hoe erg dat van jou is. 




Ik heb er 2,5 jaar over gedaan om de stap te nemen om me op te geven voor een
maagverkleining. Ik heb dan ook morbide obesitas. Net als jij riep ik: ik ga
niet in een gezond lijf snijden! En dan ga je je leefstijl weer aanpassen, weer
een ander dieet proberen en kom je weer 5 tot 10 kilo aan. En nee, gek genoeg,
at ik helemaal niet slecht. Zelfs best wel gezond. Maar dus net wel net iets
teveel, blijkbaar. En ook op gezette tijden veel te weinig. Maar geen chips,
koekjes, taarten etc. Dat stadium was ik al lang voorbij. Maar wel 3
boterhammen omdat ik kotsmisselijk was van de honger ipv 2. En toen las ik dat
zelfstandig afvallen bij morbide obesitas maar bij 5% van de mensen lukt. Dat
wil zeggen: na 5 jaar is nog maar 5% op gewicht, de rest is al weer aangekomen.




Jouw opmerking: "nooit meer kunnen eten wat je wil", is dus bij mij al van
toepassing. Ik zal nooit meer een ijsje kunnen eten, nooit meer een koekje of
een plakje ontbijtkoek of een glas limo. Nooit meer. Want zodra ik dat zou doen
zou mijn lichaam meteen weer in overdrive gaan. En ik zal permanent honger
hebben. Gelukkig snak ik nu ook niet naar dat soort vulling, dus dat laten staan is voor mij een peulenschil.




Met een maagverkleining worden ook de hormonen in je maag die dat hongergevoel
aanmaken verwijderd. Hoe heerlijk is het als je geen honger meer hebt? Ik kan
me er (nog) niets bij voorstellen. (Overigens weet ik dat sommige patiënten
toch nog wel honger kunnen hebben). En mag ik over een tijd ook weer eens een
heel klein ijsje eten. Als ik daar dan wel zin in heb en als ik daar niet naar
van wordt. 







Op dit moment wordt er een grootschalig onderzoek gedaan naar
dna-afwijkingen die de obesitas veroorzaken. Uiteraard doe ik daar ook aan mee.
Alles om mijn medemens te besparen waar ik doorheen moet gaan iedere dag!  







Over drie weken word ik geopereerd. Heb ik er zin in? Ja. Vind ik het eng?
Ja. Gaat het tegen mijn gevoel in om in een gezond lijf te snijden? Nee,
inmiddels niet meer!! Blij dat ik over die drempel heen ben. 







Obesitas is een ziekte. Onderstaand  filmpje maakt dat duidelijk. Beter kan ik het niet uitleggen.





Mocht je het interessant vinden om mij te volgen dan kan dat hier . Inmiddels heb ik 8 vlogjes gemaakt waar ik het een en ander bespreek. Ik ben daarvoor gevraagd om anderen te helpen inzicht te krijgen in wat het is om (morbide) obesitas te hebben en hoe je iedere dag aan het strijden bent tegen deze ziekte.





In Nederland worden deze operaties ook niet zomaar gedaan. Je moet eerst door een hele strenge keuring (psycholoog, diëtiste, bewegingsdeskundige, arts, chirurg, obesitas verpleegkundige etc) voor je hiervoor in aanmerking komt. En dan kom je in een voortraject om je te begeleiden naar je operatie en het leven daarna. Dit duurt 6 weken. Na de operatie sta je nog een aantal jaren onder controle en dat vergt best wel veel tijd en energie en inzet! Helaas wordt het beeld in de media wat verdraait: te dik, ach doen we toch een maagverkleining! Nou, zo is het toevallig niet in het echte leven! Je bent keihard aan het werk!





Ik hoop dat het een klein beetje duidelijk is dat deze keuze niet zomaar gemaakt is.  





Als er nog vragen zijn, stel ze gerust! Ik zal proberen ze zo snel mogelijk te beantwoorden! 







 


Marleen

Reacties

  1. Hallo Marleen,
    Dank voor je stukje.
    Net als bij het familielid van mij begrijp ik je keuze voor een operatie.
    Ook zij kampt al erg lang met overgewicht en heeft ( na lang nadenken, het hele voortraject en twijfel tot aan de narcose ) gekozen voor een operatie.
    Iets wat ik ( dat weet ze ook) erg moeilijk vind.Ik vind een operatie niet niks, heb daar erg veel van gezien tijdens het ( 22 jaar durende) ziek zijn van mijn moeder.
    Waarschijnlijk dat ik er daardoor zoveel moeite mee heb.
    Neemt niet weg dat ik jullie allebei, alle succes en geluk wil wensen, en hoop dat jullie beide door deze operatie af mogen vallen tot een goed gewicht.
    Haar operatie is inmiddels achter de rug ( ik was zo blij haar weer even te kunnen zien), en alles is goed gegaan.
    Voor jou, heel veel sterke en op naar een gezond gewicht.
    Ik ga je vlogjes volgen.
    Veel succes!
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vind het ook niet makkelijk. Heb 4 kinderen thuis rond hobbelen. Maar de andere optie is, blijven aanmodderen en blijven jojoën (iets wat ik al vanaf begin puberteit doe). Mijn lichaam is al zo verziekt door het diëten dat zelfstandig afvallen geen optie meer is. En ik weet als ik nu niet ingrijp de kans dat ik over een paar jaar in een rolstoel zit héél erg groot zit :( Maar .. snap je hoor.. het is heel erg pittig! (oh, en heb het maar niet over die narcose... brrrr...en dat ze je je longen gaan vullen met lucht en je buik met gas...dus..maar we gaan ervoor!)

      Verwijderen
  2. Ieder huisje heeft z'n kruisje. Dank je dat ik mocht lezen wat jouw kruisje is. Ik vond het leuk om je in je vlog te zien.
    Misschien is zo'n operatie uiteindelijk wel een peuleschil in vergelijk met de strijd die je de afgelopen jaren hebt gevoerd. Ik wens je heel veel sterkte en wens je een voorspoedig herstel.
    Lieve groet
    Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Marlies, ik vind je een Kanjer!

    Heel veel succes met de aanloop naar de operatie en sterkte alvast voor tijdens en na de ingreep. Bikkel! Ik heb respect voor je.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik vind het enorm dapper dat je dit doet! Het is inderdaad geen makkelijk traject, helemaal niet als je ook nog een gezin hebt met jonge kinderen.
    Ik hoop dat het je brengt wat je er van verwacht. Ik herken je gevecht met kilo's, ook hier vanaf de pubertijd, maar heb is het bij mij gelukkig nooit tot morbide obesitas gekomen.
    Ik wens je alle suc6 en ga je zeker in je traject volgen!

    Een virtuele omhelzing van mij!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. dag marleen , juni 2003 liet ik na jarenlang proberen met hormonen zwanger te worden van een tweede kind en ik 117kg woog voor 1m60 liet ik een maagband plaatsen na jaren van veel problemen bleek in 2007 dat die misplaatst was dus na een hele zware operatie van 1uur is die eruit gehaald dan nog drie maanden van herstel en in 2008 een bypas gehad en ik ben bij de gelukkig ik kan bijna alles eten alleen iets vet en zoet samen maar dat is niet erg want ik hou meer van hartig , maar het is niet zo dat je maar alles mag eten ik let op altijd maar door het 3x opereren heb ik mijn gewicht nooit nooit lager dan 85kg en dat vind ik jammer zo'n73kg had ik fijner gevonden maar vorig jaar was ik door medicijnen weer naar 100kg gegaan en die ben ik toch weer kwijt ik eet alles maar de helft en als ik eens chips wil eten dan een klein potje en daar geniet ik dan van heel bewust en ik eet niet de hele zak op zoals vroeger 1ding moet je goed weten dat is dat alchohol dringen heel gevaarlijk word want het zit zo in je bloed en dit hadden ze mij niet gezegd..goed praten met de dokter alles vragen en te vlug mag het ook niet gaan want dan heb je later een buikwandcorrectie nodig brrr liever niet hoor heel veel sterkte en een dikke knuffel vanwege Jezebelle die van maat 54 naar 44/46 is gegaan en dat is toch wel fijn hoor je blijft de zelfd maar de wereld doet toch anders tegen je...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat een verhaal, Jezebelle! Maagbandjes worden hier (gelukkig) ook niet meer gezet. Heftig hoor!
      Alcohol drink ik nu ook al niet dus dat scheelt. Chips blijf ik zeker voorlopig ver vandaan (is mijn valkuil).
      En ja, de wereld kijkt helaas anders aan tegen je als je dik bent. Zegt alles over die ander en niets over degene die dik is.. maar ja zal maar afhankelijk zijn van die ander :(
      Dank je wel voor je uitgebreide reactie! X

      Verwijderen
  6. Poe. Ik vind het nogal wat. Maar top dat het kan en dat je er aan mee doet. En natuurlijk dat je er open over vertelt. Er heerst een soort taboe op.

    Heel veel succes.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, het is ook best wel wat. Dit doe je niet zomaar even omdat het afvallen "toevallig" even niet lukt. Heb er 2,5 jaar over gedaan om de stap te zetten. Veel gelezen, gesproken met mensen, eerst nog andere oplossingen gezocht.. ja *zucht* het is inderdaad nogal wat.

      Verwijderen
  7. Wat dapper van jou om dit traject in te gaan. Ik heb je filmpje bekeken. Leuk om je eens live te zien :) ik wens je superveel succes de komende tijd. You can do it!!!!!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Thanks en veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Geen excuses, geen gecancel maar liefde

Wat doe ik voor tien uur?

Kerstkaarten