Kritisch ademhalen

Ik lees veel blogs, zit op facebook en sla regelmatig een
(virtuele) krant open.

Je kan over ieder mogelijk onderwerp wat je maar kan
bedenken wel regels en adviezen vinden op het net. Van heel zinnig
(Borstvoeding en babydragen, voeding, stoppen met roken) tot iets minder
zinnige (hoe om te gaan met neuspeuteraars, ècht!).

Wat mij opvalt is dat de meeste schrijfsels doordrenkt zijn
van sterke meningen. Heerlijk om te lezen hoor, anders was ik allang afgehaakt.
En vaak moet ik er toch ook om lachen. Wat waarschijnlijk niet het doel was van
de schrijver *oeps*.

Als ik zou moeten leven zoals men predikt, zou ik geen leven
meer hebben. Ik moet besparen dus moet ik regenwater opvangen, kleren
verstellen, sokken breien, zelf wasmiddel maken (dit heb ik gedaan maar ik was niet
tevreden over het eindresultaat). Terwijl mijn jongste in de draagdoek
borstvoeding krijgt, moet ik de ramen met azijn zemen. Of was het toch
spiritus? Ondertussen hou ik wekelijks de meterstanden bij, begin ik ’s
ochtends al met avondeten voorbereiden zodat het de hooikist in kan, help ik
mijn kinderen met zelfstandig leren en zorg dat het gezellig is in huis.

Natuurlijk moet ik me voorbereiden op de ondergang van de
wereld, eet ik alleen maar superfoods, volg mijn hart en heb minstens 3x per
week sex met mijn echtgenoot. En dan zal ik het maar niet hebben over alle economische en politiek getinte stukken!

Maar één ding vergeet men mij te vertellen. Hoe moet ik adem
blijven halen? Oh wacht, dat doe ik vanzelf. Net als blij zijn en van mijn
liefjes houden, het huishouden, besparen en gezond leven. Wat ben ik toch een
supervrouw! 

 (plaatje van het www)

Liefs,

Marleen



ps. ik leer heel veel van anderen en pas ook adviezen toe hoor!